Schrijven

Schrijven is iets wat je gewoon moet doen eens in de zoveel tijd. Moet er een plan zijn? Of kan ik gewoon schrijven wat er in me op komt? Als ik ga zitten en begin te schrijven is er telkens iets wat me afleid. Het zijn de vele gedachten die niet meteen op te schrijven zijn. Of het zijn de dingen die ik ook nog moet doen? Er zijn veel onderwerpen die ik kan aankaarten; mijn werk, mijn hobby's of mijn sociale leven. De kat moet eten of de telefoon gaat. Ik kan ook wat anders gaan doen. Is het ook niet dat mijn gedachten niet gestructureerd zijn en moet leren om mij te richten op wat op dit moment belangrijk is om over na te denken. Net als dagelijkse dingen doen kan ik mijzelf trainen om een betere structuur aan te leren in de dingen die goed zijn voor mij om te doen. Aikido heeft mij geleerd om in het nu te leven alles wat op je af komt te absorberen, transformeren en te transporteren. Het is hetzelfde als eten, verteren en poepen. Inademen, opnemen en uitademen. In de krijgskunst is het dat er een kracht op je af komt, je leid de kracht om en je leid hem in een andere richting van je af.

Woensdag 10 september

Opeens valt alles op zijn plaats. Natuurlijk kan ik nog steeds op een briefje schrijven wat ik moet doen, en dan weg vinken wat ik heb gedaan. Het werkt zo niet voor mij. Net als dat ik nu zomaar uit het niets zit op te schrijven wat er in mijn gedachte zit, heb ik daar geen briefje voor nodig. Ik heb nu de bestanden van mijn USB stick op mijn computer gezet. Ik heb geleerd, om altijd alles op een externe schijf te zetten voor in het geval dat ik alles kwijt raak wat er op mijn computer staat. Ik heb dan ook een nieuwe USB schijf nodig. Ik wilde dit eerst doen voordat ik met een video, of spiegelreflexcamera bestanden ga inladen. Voor dat je het weet zie je door de bomen het bos niet meer. Net als dat ik nu met de computer op mijn favoriete plekje zit, moest ik daar voorbereidingen voor treffen. Het schijnt ook gezonder te zijn om bij het raam te zitten, zodat ik af en toe van het scherm af uit het raam kan kijken. Een paar jaar geleden was het allemaal nog abracadabra om met de computer om te gaan en nu begint het een beetje duidelijk te worden. Ik kan mijn films gaan monteren waardoor ik ook weer nieuwe films ga maken. Mijn foto's maak ik gewoon met mijn telefoon, met nog goede kwaliteit ook! Meteen op de computer te zien. Toen ik nog mijn eigen 35mm filmpjes ontwikkelde, vond ik het geweldig om na de fotosessie gelijk het filmpje te ontwikkelen en op een contactvel af te drukken. Wat ik nog steeds kan doen. De mogelijkheid om foto's af te drukken heb ik nog steeds. Het feit dat ik mijn zolder niet meer gebruik om af te drukken heeft ook wel te maken met het gemak van digitale fotografie. Straks heb ik een goede printer, net op het moment dat ik weer tijd en zin heb om af te drukken. Ik wil wel oude technieken in ere houden. Dan heb ik het plan om zelf papier lichtgevoelig te maken. Eerst maar alles op een rijtje zetten. Ik ben met het beroep kok gestopt om meer tijd over te hebben voor mijn grote liefde de fotografie. Nu ben ik op woensdagmiddag bezig alles op te schrijven. Volgend jaar is het misschien al heel gewoon om video op te nemen en op dezelfde dag op een DVD te branden. Of wat ook leuk is 35mm film op een CD te zetten en dan digitaal uit laten printen in een Laboratorium zonder verlies van kwaliteit. Ik kan ook nog steeds analoog 35mm laten afdrukken als het om kleur gaat, dat heb mij nog nooit eigen gemaakt. Ik zal in ieder geval een foto van iemand uit 1982 bijvoegen. Mijn eerste digitaal gemaakte 3 dia's ook te zien op de website: http://www.nachtvlinder.net/ Portretten van mijzelf toen ik twintig was met de skyline van Amsterdam met vuurwerk over de daken van de nieuwe dijk in het kraakpand weyers, ik zag er niet uit maar dat was het leven wat ik leidde in die tijd. Bij elke foto hoort een heel verhaal, in dit geval zet ik er gewoon een naam bij.

Pauze

vrijdag 5 september 2008

Als ik naar huis ga in mijn pauze, is er net genoeg tijd om even een broodje te eten en wat te drinken. Een telefoontje te plegen, of een boodschap te doen. Serieus mijn gedachten opschrijven zoals ik in de vakantie deed kan bijna niet, ik probeer het nu wel. Het computer verhaal is achter de rug, hij doet het en ik kan hem snel gebruiken als ik dat wil. Dan is het schrijven wel een inspirerende vorm van uiten. Mijn gedachte gaan snel en ik kan ze niet altijd opschrijven als ik bijna slaap of net wakker word, als ik net uit mijn werk kom of naar huis fiets. Ik kan wel de grote lijnen onthouden en tref woorden op schrijven.