Droom of werkelijkheid

Toen ik nog achttien was, had ik een fantasie dat er in mijn (analoge) camera, door de fabrikant een chip was gezet die volgde wat voor foto's ik nam. Ook had ik een idee om, als dat mogelijk was, een oog er aan op te geven, en er een camera (mits op mijn hersens aangesloten) in dat gat te plaatsen. Wat er achter zit is mijn frustratie van de verlegenheid die ontstaat bij het zien van een camera. Nu heb ik een "kleine" telefoon die ik altijd bij me heb en snel tevoorschijn te halen is. Toch is er nog de wetenschap dat er een camera aanwezig is. Mensen zijn er aan gewend, vinden het soms leuk en er zijn legio voorbeelden te bestuderen van documentairemakers die alleen van achter de camera mensen filmen. Een goed onderwerp is dan wel belangrijk, hoewel de reality soaps ook goed bekeken worden. Het heeft niet veel met de werkelijkheid te maken, een moment is een beleving van iemand vanuit de plek waar hij staat, oogpunt, gezichtspunt. De gezichtsuitdrukking is waar het mij om draait. ik probeer al jaren portretten te maken van mensen waar hun persoonlijkheid in uitstraalt toch zie je dat ze bewust zijn van het feit dat er een camera is. Ik heb een foto waarin ik zelf weerspiegeld word in de bril van de persoon. Ik ben niet professioneel bezig met fotografie, ik vind de ontwikkeling van tegenwoordig wel interessant. Ik houd me ook wel bezig met ontdekken van mogelijkheden om mijn foto's te publiceren. Wat ik mis is mijn geloof of het allemaal wat uitmaakt. Natuurlijk is het de laatste tien jaar heel snel gegaan en mijn profiel sites zijn met inhoud gestegen, ik ben daar nog maar een jaar mee bezig. Ik heb pas sinds 2004 leren omgaan met de computer. ik heb dit bericht ook geplaatst op: privacyproject wat mij heeft geinspireerd om over dit onderwerp te schrijven.

Zonen

Het is al weer een tijdje geleden sinds ik een bericht heb geschreven, ik zit weer even op mijn pauze. De grootste ontwikkeling was in de herfst vakantie, toen gingen Luke en Jesse met elkaar in mijn huis terwijl ik op mijn werk was. Ze gaan erg leuk met elkaar om, welliswaar achter de computer. Ze zijn allebei ook apart van elkaar een middagje langs geweest op mijn werk. Van Jesse was het zelfs een verrassing, hij kwam zomaar op een maandag omdat hij vrij was van school. Ik heb mezelf beloofd dat ik niet al te persoonlijk ga worden met het vertellen van mijn diepere gevoelsleven, daar is dit niet voor bedoeld. Ondanks een kleine crisis financieel mag ik toch wel zeggen dat ik me erg fijn voel, vooral rustiger het kan nog beter.
DSC00022